Με αποδείξεις αδιάσειστες -από τον ΟΗΕ- ο Ρώσος και ο Σύρος τύραννος ισοπέδωσαν ολόκληρα νοσοκομεία γεμάτα ασθενείς και σκόρπισαν το θάνατο σε εκατοντάδες χιλιάδες αμάχους. Πού ήταν τότε όλοι αυτοί οι οποίοι συγκλονίστηκαν τάχα με το παιδί που πέθανε τις προάλλες στη βάρκα και χρειάστηκε να το πετάξουν στη θάλασσα; Πόσο θα κρατήσει το γιαλέλι της επίδειξης «φιλανθρωπίας» στα ΜΚΔ;

Ανάμεσα στα δύο άκρα, κάπου βρίσκεται πάντα η λογική. 

Έτσι και εδώ: ανάμεσα στις απάνθρωπες ιαχές των ακροδεξιών, τα «άστε τους να πνιγούν» και όλα τα υπόλοιπα τα οποία μας υποβιβάζουν ένα σκαλί πιο κάτω και από τα ζώα και τις επιλεκτικές ευαισθησίες αλλά και την τοξική βλακεία του άλλου άκρου, της ακροαριστεράς η οποία θέλει να ανοίξουμε τα σύνορα να μπουν όλοι μέσα και διάφορες άλλες επαναστατικές κορώνες της δεκάρας, υπάρχει αυτό που οφείλουμε να κάνουμε.

Και δεν είναι εύκολο. Κυρίως δε, δεν είναι δημοφιλές.

Δεν θα μπω καν στη διαδικασία να σχολιάσω αυτούς που αντιδρούν με κτηνώδη ρατσισμό και προτρέπουν σε βία. Η κατάσταση, όσο σοβαρή κι αν είναι, δεν τα δικαιολογεί. Εάν ψάχνουν κάπου να εκτονώσουν τα απωθημένα τους, υπάρχουν άλλες λύσεις με πρώτες πάντα τις ιατρικές και τις φαρμακευτικές. 

Δεν αφορά την κοινωνία στο σύνολό της το πρόβλημά τους.

Είναι δε με τον ίδιο τρόπο που και το άλλο άκρο εάν θέλει να δοκιμάσει ουτοπίες οι οποίες πουθενά δεν απέδωσαν και μάλιστα σε πολύ ηπιότερες και λιγότερο ανόητες μορφές από αυτές που προτείνει η ακροριστερά, μπορεί να πάει κάπου αλλού και να τις δοκιμάσει. Η κοινωνία δεν είναι κτήμα κανενός, γραφικού ή άλλου. 

Και εάν εκείνοι χαίρονται, μαζί τους και η mainstream αριστερά, διότι ξέρουν ότι μπορούν να συσπειρώνουν με την άνοδο του ΕΛΑΜ, ούτε αυτό αφορά την κοινωνία. Θέμα δικό τους.

Τι κάνουμε λοιπόν; Προσπαθούμε, όπως και έκανε η κυβέρνηση να επισπεύσουμε την εξέταση των αιτήσεων, να διαφυλάξουμε το άσυλο για όσους το δικαιούνται πραγματικά και να μειώσουμε τον τουρισμό ασύλου, σίγουρα προς μεγάλη απογοήτευση όσων επωφελούνται προσωπικά από αυτόν τον εμπορικό κλάδο, διότι τέτοιος είναι: από τους δικηγόρους εκείνους οι οποίοι εξαπατούν τους ίδιους τους αιτητές και τους τρώνε ta λεφτά γνωρίζοντας ότι τελικά θα χάσουν την υπόθεση που δεν έχουν ούτως ή άλλως, μέχρι κάποιες «προοδευτικές» ΜΚΟ οι οποίες επίσης έχουν γίνει μέρος του προβλήματος και της εκμετάλλευσης αιτητών, κράτους και κοινωνίας.

Οι εξελίξεις των τελευταίων εβδομάδων, ωστόσο, έδειξαν πως όσο κι αν δουλέψουν οι οποίες λύσεις το πρόβλημα μπορεί να επανέλθει, όπως και επανήλθε, ανατρέποντας τα δεδομένα. 

Ο κατακλυσμός των ανατολικών παραλίων της Κύπρου από πλοιάρια με Σύρους από το Λίβανο μπορεί και να συνεχιστεί, να επιδεινωθεί και να οδηγήσει σε προβλήματα ακόμα μεγαλύτερα από τη μεγάλη άνοδο της ακροδεξιάς και το ότι αυτό συνεπάγεται. 

Όμως η Κύπρος δεν έχει τη δυνατότητα να βοηθήσει περισσότερο. Ο πόλεμος στη Συρία τελείωσε, ναι η μισή χώρα σχεδόν είναι ερείπια και οι διαμένοντες στο Λίβανο ψάχνουν τρόπο να επιβιώσουν αλλά, όταν ο ίδιος ο Λίβανος τους επαναπατρίζει αδυνατώντας να βοηθήσει δεν μπορεί κανείς να αναμένει ότι θα επωμιστούμε εμείς το πρόβλημα. 

Το δε εξ αριστερών «πονόψυχο» κήρυγμα για τους Σύρους πρόσφυγες αλλά και το γεγονός ότι κάποιοι κινδυνεύουν αν επιστρέψουν είναι διπλά προκλητικό δεδομένου ότι το διάστημα που ο Πούτιν και ο Άσαντ ερήμωναν πόλεις ολάκερες με βόμβες - βαρέλια, η… διεθνιστική τους συνείδηση και οι σχέσεις τους με τους δύο συντρόφους τους δεν τους άφησε να πούνε κιχ.

Με αποδείξεις αδιάσειστες -από τον ΟΗΕ- ο Ρώσος και ο Σύρος τύραννος ισοπέδωσαν ολόκληρα νοσοκομεία γεμάτα ασθενείς και σκόρπισαν το θάνατο σε εκατοντάδες χιλιάδες αμάχους. 

Πού ήταν τότε όλοι αυτοί οι οποίοι συγκλονίστηκαν τάχα με το παιδί που πέθανε τις προάλλες στη βάρκα και χρειάστηκε να το πετάξουν στη θάλασσα; 

Πόσο θα κρατήσει αυτή η αρρώστια της χρήσης τραγωδιών για να πουλάει ο καθένας φιλανθρωπία της πλάκας στα ΜΚΔ και αλλού; Πόσο ακόμα ο Τύπος θα ασχολείται περιστασιακά, λαϊκίζοντας χυδαία κάποτε, με κλάματα και οδυρμούς για κάτι ώρες ή μέρες αποφεύγοντας τη μεγάλη εικόνα, το καθήκον της ενημέρωσης και την πραγματικότητα;

Σωστά ο ΠτΔ έθεσε την ΕΕ προ των ευθυνών της. Βαριές και ασήκωτες στις πλείστες πτυχές του ζητήματος. Αν πιστεύω ότι θα βγει κάτι φοβερό; Μακάρι. Αν και πολύ το αμφιβάλλω. Όμως οφείλουμε να συνεχίσουμε να πιέζουμε ειδικά τώρα που η Κύπρος έχει επιτέλους καταστεί χρήσιμη στην Ευρώπη με όσα συμβαίνουν στην περιοχή. 

Αυτό που σίγουρα ξέρω είναι πως δεν θέλω τη χώρα μου να καταλήξει στα χέρια των ψυχοπαθών της ακροδεξιάς ή των επικίνδυνων και εξίσου ακραίων, όπως η 7/10 απέδειξε, ηλιθίων της ακροαριστεράς. 

Αυτή είναι η χώρα που έχουμε. Μισό νησί είναι για την ακρίβεια. Και είναι δική μας υποχρέωση, ακόμα κι αν δεν μαζεύουμε μπράβο και likes να λέμε την αλήθεια όπως έχει. 

Όσο σκληρή κι αν είναι.